آزادی مهاجران ایالتی برای جابجایی در هرکجای کشور کانادا
از تاریخ ۱۶ jun سال ۲۰۱۸ مهاجران ایالتی آزاداند تا به سراسر کانادا جابجا شوند. در کشور کانادا حق قانونگذاری در زمینه‌های مهاجرتی به طور مساوی بین دولت فدرال و ایالت‌ها تقسیم شده است. از آنجاییکه دولت کبک در سال ۱۹۸۱ حقوق انحصاری خود را برای ایجاد سیاست‌ها و برنامه‌های مورد نظرش به دست آورده، تمام ایالات و مناطق زیر نظرش برای انتخاب مهاجران تصیمات جداگانه اتخاذ میکند و برنامه‌ها و سیاست‌های خود را اجرایی ساخته است.
اما سوال اینجاست که پیامد تصویب یک مصوبه در زمینه جابجایی در ایالت‌ها برای تازه‌واردان چیست و برای کسانی که در یک ایالت ساکن هستند چه تعهداتی ایجاد میشود.
تحت برنامه گزینشی ایالت‌ها (PNP) یا از طریق کبک شاهد افزایش تعداد متقاضیان پذیرش در کانادا خواهیم بود.
منشور حقوقی کانادا درباره جابجایی برای افراد دارای اقامت دائم چه میگوید؟
اولین نکته‌ای که باید در نظر داشت، بخش ۶ منشور حقوق و آزادی های کانادایی است. معمولا به عنوان منشور کانادایی یا قانون اساسی ۱۹۸۲ شناخته می شود، مجموعه‌ای از مقررات قانونی که از زمان تشکیل کانادا در سال ۱۸۶۷ ایجاد شده است. چنین قوانینی حقوق اولیه کانادایی‌ها را در ارتباط با دولت‌هایشان در تمامی سطوح و در هر ایالت و منطقه‌ای از جمله مجلس فدرال و پارلمان کانادا روشن خواهد کرد. با توجه به بخش ۶ ، افراد دارای اقامت دائم و شهروندان کانادایی حق زندگی و کار در هر استانی از کانادا را خواهند داشت.
بخش ۶ در مورد جابجایی چه میگوید؟
(۱) هر شهروند کانادایی حق دارد وارد کانادا شود و یا کانادا را ترک کند.
(۲) هر شهروند کانادایی و هر شخصی که دارای اقامت دائم کانادا است، حق دارد:
- در هر ایالتی اقامت کنند و
- برای پیگیری زندگی و امرار معاش در ایالات جابجا شوند.
چطور حقوق مربوط به نقل مکان برای مهاجران اعمال می شود؟
در مباحث مربوط به مهاجرت، مفاد بخش ۶ و حقوق نقل مکان بر اساس منشور حقوقی عمل میشود. اما این حقوق در واقع اعمال نخواهد شد تا زمانی که افراد اقامت دائم داشته باشند .
هنگامی که یک ایالت متقاضی خاصی را انتخاب میکند، مهاجرت فدرال و اداره پناهندگی و شهروندی فدرال کانادا (IRCC) ، برای تمامی مسائل، از جمله بهداشت و امنیت نظارت خواهند کرد. پس از گذشتن از موانع ورود به کانادا (POE) ، آژانس خدمات مرزی کانادا نیز پذیرش را تضمین می کند و این تضمین شامل تایید راستی‌آزمایی قصد متقاضی برای اقامت در یک ایالت خاص می شود.
پاراگراف ۸۷ (۲) (b) مقررات مهاجرت و پناهندگی (IRPR) توضیح می دهد که یک خارجی در صورتی که قصد دارد در ایالات مورد نظر خود اقامت کند باید عضو گروه PN باشد.
پس از دریافت ویزا اقامت دائم و گذشتن از مرز ورودی برای پذیرش در کانادا، به محض آنکه اجازه ورود صادر شد، هیچ چیز نمی‌تواند مانعی برای شما ایجاد کند تا از حق خود مبنی بر زندگی و کار در هر کجای کانادا بهره‌مند شوید. ایالت‌ها اغلب در راستای برنامه‌های مهاجرتی خود برای جذب مهاجران و ایجاد شرایط لازم برای جذابیت بیشتر ایالات به منظور مهاجرت و مهم‌تر از آن حفظ مهاجران در ایالات قدم برمیدارند.
- ۹۷/۰۶/۰۴