آزادی مهاجران ایالتی کشور کانادا

چگونه‌ برخی ایالات تبدیل به در پشتی برای ورود به کشور کانادا می‌شوند؟

این مشکل همیشگی‌ای است که بعضی از ایالات با آن مواجه می‌شوند، این ایالات توسط متقاضیان انتخاب می‌شود تا در آینده بتوانند راه مقصدی دیگر را در پیش بگیرند و از این ایالات  به عنوان “در پشتی” به کانادا استفاده می‌کنند،  در غیر این صورت واجد شرایط پذیرش تحت برنامه فدرالی مهارت در کار نخواهند بود.

در واقع، این مسئله چالشی جدی است که کبک با آن موجه شده، ایالتی که دارای اختیارات مستقیم برای انتخاب ۵۰،۰۰۰ تازه وارد در تمام دسته‌ها است که تقریبا ۲۰٪ از کل پذیرش به کانادا را شامل می‌شود. رقمی که از سایر ایالات بیشتر است.

از لحاظ تاریخی، و بر اساس داده‌های معتبر تجربی ، استان کبک تنها بخش کوچکی از متقاضیان را تأیید می کند. بسیاری از متقاضیان اغلب تصمیم می گیرند که قصد اولیه خود را برای ورود به کبک از طرق دیگری پیگیری کنند. این شیوه به خصوص در مورد برنامه مهاجرت سرمایه‌گذاری کبک (QIIP)  که بر بازار کانادا مبتنی بر مهاجرت سرمایه گذاری سایه افکنده است.

برای سایر استانها از جمله مانیتوبا، ساسکاچوان، نوا اسکوشیا و جزایر پرنس ادوارد که برنامه‌های جذب نیروی کار ماهر خود را ارتقا می دهند، حفظ مهاجران همچنان یک چالش جدی و همیشگی برای سیاست گذاران ایالتی است.

چرا  افراد متقاضی باید نشان دهند که قصد اقامت در استان مورد نظر را دارند؟

متقاضیانی که از طریق PN  اقدام می کنند نیاز دارند که شرایط خود را منطبق با برنامه‌های ایالتی حفظ کنند و روند راستی‌آزمایی و ایجاد اطمینان را در نظر داشته باشند. قصد افراد برای اقامت در استان تحت برنامه مهاجرتی باید در هنگام ورود به طور کاملا واضحی ارائه شود.

در مورد افرادی که در زمان ورود به کشور  POE نشانه‌هایی از خود بروز می‌دهند  که قصد ندارند در ایالت/ منطقه مورد نظر اقامت کنند، ممکن است  گزارشی  A44 (1) رمبنی بر عدم رعایت پاراگراف ۸۷ (۲) (b) IRPR برای آنها ثبت شود.  در بدترین حالت، جایی که آشکار شود که فردی هرگز قصد اقامت در ایالت یا منطقه مورد نظر را نخواهد داشت، به موجب بند (۴۰) ۱ (a) IRPA، ممکن است ادعایی مبنی بر سوء استفاده ارائه شود.

چرا قوانین کانادا باید در عین حفظ تعادل بسیار دقیق عمل کند؟

قوانین اقامت کانادا در ۷۳۰ روز از جمله انعطاف پذیر‌ترین  قوانین مهاجرتی در جهان است. از لحاظ نظری متقاضی می تواند کانادا را  پس از اخذ اقامت دائم برای یک دوره  ۳ ساله ترک کند در حالی که اقامت دائم  خود را در طول مدت اولیه غیبت در کانادا همچنان حفظ می‌شود.

بنابراین، برای افرادی که دارای اقامت دائم در کانادا هستند و  به منظور تغییر ذهنیتشان در مورد جایی که قرار است در آن کار و زندگی کنند، تحت حفاظت  قوانین بخش ۶ منشور حقوقی قرار خواند گرفت.  هیچ مانعی یا تشریفات اضافی خاصی برای تغییر استان محل اقامت افراد وجود ندارد خصوصا برای افرادی که اقامت دائم را اخذ کردند.  مقامات مهاجرتی دولت در سطح فدرال و ایالت‌ها از این معضل آگاه هستند.

برنامه های مهاجرتی در ولز به طور فزاینده‌ای به نقاط ورودی جذاب برای تازه واردین به کانادا تبدیل می شوند. این استان‌ها همچنین با چالش‌های جدی مواجه هستند تا مهاجران را به درستی انتخاب و نگه دارند.

متقاضیان با توجه به برنامه مهاجرت به کانادا تحت برنامه‌های ایالتی باید این کار را انجام دهند، در حالی که باید با احتیاط از حقوق قانونی خود که به موجب بخش ۶ منشور و وظایف قانونی تحمیل شده تحت قانون مهاجرت قرار گرفته است  تطبیق لازم را انجام دهند.